نگامی که سخن می گویی، از خویش بپرس که از این سخن چه منظوری داری، اگر دلی را می جویی، اگر حکمتی می گویی، اگر غبار کدورتی را برمی گیری، اگر شهادتی بر نجات بی گناهی می دهی آن سخن را بگوی و بدان که در راه خدا است، اگر کتابی می نویسی از خویش نیز بپرس، آیا سخن ارزنده ای برای گفتن داری ؟ آیا چراغی در آن هست که راه کسی را روشن کند یا مرهمی که زخمی را شفا بخشد؟ اگر چنین است بنویس و خاطر خوش دار که آن برای خداست.
جوهر انسانیت همین است که بگویی هم چیز من برای خداست.