“ای خدای من و ای پادشاه من، نام تو را ستایش می‌کنم و تا ابد شکرگزار تو هستم. هر روز تو را شکر می‌کنم و تا به ابد نام تو را ستایش می‌کنم. خداوند، بزرگ و شایستهٔ ستایش است، درکِ عظمت او خارج از فهم و دانش ماست. کارهای عجیب تو را مردم نسل به نسل ستایش خواهند کرد و قدرت تو را بیان خواهند نمود. آنها دربارهٔ شکوه و عظمت تو گفت‌وگو خواهند نمود و من در مورد کارهای عجیب تو تفکّر خواهم کرد. مردم از کارهای شگفت‌انگیز تو سخن خواهند گفت و من عظمت تو را بیان خواهم کرد. آنها نیكویی تو را بیان خواهند کرد و برای رحمت تو خواهند سرایید. خداوند مهربان و رحیم است. دیر غضب می‌کند و پُر از محبّت پایدار است. او با همه مهربان است و تمام مخلوقات خود را دوست می‌دارد. خداوندا، همهٔ مخلوقات تو، تو را ستایش می‌کنند و همهٔ مؤمنین تو، تو را شکر می‌کنند. آنها از جلال و شکوه سلطنت تو حرف می‌زنند و قدرت تو را بیان می‌کنند. پس همهٔ مردم، شکوه و جلال پادشاهی تو و تمام کارهای عجیب تو را خواهند دانست. سلطنت تو جاودان و فرمانروایی تو پایدار و ابدی است. خداوند به وعده‌های خود امین است؛ او در تمام کارهایش رحیم می‌باشد. خداوند کسانی را که در سختی و مشکلات هستند، کمک می‌کند و افتادگان را برمی‌خیزاند. چشم امید همه به توست، زیرا تو، روزیِ آنها را برحسب احتیاجشان عطا می‌کنی. به اندازهٔ کافی به آنها می‌دهی و حاجتشان را برآورده می‌سازی. خداوند در تمام کارهایش عادل و مهربان است. خداوند نزدیک کسانی است که با صداقت و راستی طالب او هستند. آرزوی کسانی را که از او می‌ترسند برآورده می‌سازد. از آنهایی که او را دوست می‌دارند حمایت می‌کند، امّا شریران را از بین می‌برد. من پیوسته خدا را ستایش می‌کنم. تمام مخلوقات همیشه او را ستایش نمایند.”
مزامیر 145:1-21 TPV