(کتاب خروج)
«اگر كسي گاوي يا گوسفندي بدزدد،و آن را بكشد يا بفروشد، به عوض گاو پنج گاو، و به عوض گوسفند چهار گوسفند بدهد.2 «اگر دزدي در رخنه كردن گرفته شود، و او را بزنند بطوري كه بميرد، بازخواستِ خون براي او نباشد. 3 اما اگر آفتاب بر او طلوع كرد، بازخواست خون براي او هست. البته مكافات بايد داد، و اگر چيزي ندارد، به عوض دزدي كه كرد، فروخته شود. 4 اگر چيزي دزديده شده، از گاو يا الاغ يا گوسفند زنده در دست او يافت شود، دو مقابل آن را رد كند.
5 «اگر كسي مرتعي يا تاكستاني را بچراند، يعني مواشي خود را براند تا مرتع ديگري را بچراند، از نيكوترين مرتع و از بهترين تاكستان خود عوض بدهد.
6 «اگر آتشي بيرون رود، و خارها را فراگيرد و بافه‌هاي غله يا خوشه‌هاي نادرويده يا مزرعه‌اي سوخته گردد، هر كه آتش را افروخته است، البته عوض بدهد.
7 «اگر كسي پول يا اسباب نزد همساية خود امانت گذارد، و از خانة آن شخص دزديده شود،هر گاه دزد پيدا شود، دو چندان رد نمايد. 8 و اگر دزد گرفته نشود، آنگاه صاحب خانه را به حضور حكام بياورند، تا حكم شود كه آيا دست خود را بر اموال همساية خويش دراز كرده‌است يا نه. 9 در هر خيانتي از گاو و الاغ و گوسفند و رخت و هر چيزِ گم شده، كه كسي بر آن ادعا كند، امر هر دو به حضور خدا برده شود، و بر گناه هر كدام كه خدا حكم كند، دو چندان به همساية خود رد نمايد.
10 «اگر كسي الاغي يا گاوي يا گوسفندي يا جانوري ديگر به همساية خود امانت دهد، و آن بميرد يا پايش شكسته شود يا دزديده شود، و شاهدي نباشد، 11 قسم خداوند در ميان هر دو نهاده شود، كه دست خود را به مال همساية خويش دراز نكرده است. پس مالكش قبول بكند و او عوض ندهد. 12 ليكن اگر از او دزديده شد، به صاحبش عوض بايد داد. 13 و اگر دريده شد، آن را براي شهادت بياورد، و براي دريده شده، عوض ندهد. 14 و اگر كسي حيواني از همساية خود عاريت گرفت، و پاي آن شكست يا مرد، و صاحبش همراهش نبود، البته عوض بايد داد. 15 اما اگر صاحبش همراهش بود، عوض نبايد داد، و اگر كرايه شد، براي كرايه آمده بود.
حكم در مورد وظايف اجتماعي
16 «اگر كسي دختري را كه نامزد نبود فريب داده، با او هم بستر شد، البته مي‌بايد او را زن منكوحة خويش سازد. 17 و هرگاه پدرش راضي‌باشد كه او را بدو دهد، موافق مهر دوشيزگان نقدي بدو بايد داد.
18 «زن جادوگر را زنده مگذار.
19 «هر كه با حيواني مقاربت كند، هرآينه كشته شود.
20 «هر كه براي خدايي غير از يهوه و بس قرباني گذراند، البته هلاك گردد.
21 «غريب را اذيت مرسانيد و بر او ظلم مكنيد، زيرا كه در زمين مصر غريب بوديد.
22 «بر بيوه زن يا يتيم ظلم مكنيد. 23 و هر گاه بر او ظلم كردي، و او نزد من فرياد برآورد، البته فرياد او را مستجاب خواهم فرمود 24 و خشم من مشتعل شود، و شما را به شمشير خواهم كشت، و زنان شما بيوه شوند و پسران شما يتيم.
25 «اگر نقدي به فقيري از قوم من كه همساية تو باشد قرض دادي، مثل رباخوار با او رفتار مكن و هيچ سود بر او مگذار.
26 «اگر رخت همساية خود را به گرو گرفتي، آن را قبل از غروب آفتاب بدو رد كن، 27 زيرا كه آن فقط پوشش او و لباس براي بدن اوست؛ پس در چه چيز بخوابد؟ و اگر نزد من فرياد برآوَرَد، هرآينه اجابت خواهم فرمود، زيرا كه من كريم هستم.
28 «به خدا ناسزا مگو و رئيس قوم خود را لعنت مكن.
29 «درآوردن نوبر غله و عصير رز خود تأخير منما. و نخست‌زادة پسران خود را به من بده. 30 با گاوان و گوسفندان خود چنين بكن. هفت روز نزدمادر خود بماند و در روز هشتمين آن را به من بده.
31 «و براي من مردان مقدس باشيد، و گوشتي را كه در صحرا دريده شود مخوريد؛ آن را نزد سگان بيندازيد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر