از پشت پنجره ی ایمانم
خدا را می بینم
چه باشکوه خدایی است
در خنده هایش ، داشته هایم را می بینم
آغوشش را باز می کند
نداشته هایم را دور می ریزم
به سمتش می دوم
دستانش را میگیرم و
چند قدمی کنارش قدم می زنم
به خودم
به خدا
به زندگی
لبخند می زنم
منم ...
انسان
زیباترین شعر خدا ....
خدا را می بینم
چه باشکوه خدایی است
در خنده هایش ، داشته هایم را می بینم
آغوشش را باز می کند
نداشته هایم را دور می ریزم
به سمتش می دوم
دستانش را میگیرم و
چند قدمی کنارش قدم می زنم
به خودم
به خدا
به زندگی
لبخند می زنم
منم ...
انسان
زیباترین شعر خدا ....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر