۱۳۹۳ مهر ۱۷, پنجشنبه

ناجی تنهایی من !

 مرا ببخش اگر گاهی نا امید میشم و کم میارم زندگی من از عشق تو شکل گرفت ..مسیح من ! خود میدانی که سالهاست با تو .در خود زندگی میکنم من با تو شاعر شدم ..با تو گریه کردم..با تو خندیدم .
همه لحظه ها و احساسم را با تو قسمت كردم تو را همه جا صدا كردم
بودن تو , نفس و جان من است.... وجودت , مونس شب های تنهایی من است
تکیه گاه من تو بودی و هستی تا انتها تو بمان.....تو خستگی هایم را میبینی ..... 
فقط تو دوست وفادار منی قول دادی تا ابد ترکم نکنی با من بمان..نیاز دارم به حضورت ..به ارامشت مرا دریاب...و درهای بسته زندگیم را باز کن خداوندم ! 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر