چطور من می توانم از روح القدس پر شوم?

آیة مهمی که در بارة درک پری از روح القدس وجود دارد در یوحنا 14: 16 است, جاییکه عیسی قول داد روح در ایمانداران بطور دائمی ساکن شود. این مهم است که فرق بین سکونت روح و پری روح را بدانیم. سکونت دائمی روح فقط برای تعدادی از ایمانداران نیست و برای همة ایمانداران است. در چند جای کتاب مقدس این مفهوم را می رساند. اول, روح القدس هدیه ای است که به همة ایمانداران به عیسی بدون هیچ استثنایی داده می شود و شرطی بجز ایمان به مسیح برای آن گذاشته نشده است (یوحنا 7: 37- 39). دوم, روح القدس در زمان نجات به شخص داده می شود (افسسیان 1: 13). غلاطیان 3: 2 همین حقیقت را تاکید می کند و می گوید در موقع ایمان آوردن روح در شخص ساکن شده و مهر نجات او می شود. سوم, روح القدس بطور دائمی در ایمانداران ساکن می شود. روح القدس بعنوان بیعانه, و یا تعیین کنندة آیندة پر جلال آنها در مسیح به ایمانداران داده می شود (2 قرنتیان 1: 22 و افسسیان 4: 30).

گناه جلوی پری از روح القدس را می گیرد و اطاعت از خدا پری از روح را ادامه می بخشد. افسسیان 5: 18 به ما فرمان می دهد که از روح پر شویم. بهر حال دعا برای پری از روح القدس نیست که آنرا ممکن می کند. تنها اطاعت از فرمانهای خداست که به روح القدس آزادی می دهد در ما کار کند. چون ما هنوز گناه می کنیم, غیر ممکن است که در همه وقت پر از روح خدا باشیم. وقتی ما گناه می کنیم, باید فورا آنرا به خدا اعتراف کنیم و تعهد خود را برای پری از روح خدا و هدایت از او تجدید نماییم ..


این در تضاد با پری روح القدس است که در افسسیان 5: 18 ذکر شده است. ما باید کاملا تسلیم روح القدس باشیم تا او بتواند ما را کاملا تسخیر کرده, بعبارتی ما را پر سازد. رومیان 8: 9 و افسسیان 1: 13-14 می گوید او در هر ایمانداری ساکن می شود, اما می تواند محزون هم بشود (افسسیان 4: 30), و فعالیت او در ما می تواند خاموش هم بشود (1 تسالونیکیان 5: 19 ). وفتی ما اجازه می دهیم چنین چیزی انجام شود, آنوقت نمی توانیم عمل پری روح القدس و قدرت او از طریق ما را تجربه کنیم. پری از روح القدس یعنی آزادی روح برای پر کردن تمام قسمتهای زندگی, هدایت و کنترل ما. آنوقت قدرت او می تواند از ما جاری شود و آنچه انجام می دهیم برای خداوند پر بار باشد. پری از روح القدس فقط یک تظاهر خارجی نیست, بلکه مربوط به اعماق افکار و انگیزه های ما در اعمالمان دارد. مزمور 19: 14 می گوید "سخنان زبانم و تفکر دلم منظور نظر تو باشد ای خداوند که صخرة من و نجات دهندة من هستی."