۱ ای جبار چرا از بدی فخر می‌کنی؟ رحمت خدا همیشه باقی است. ۲ زبان تو شرارت را اختراع می‌کند، مثل اُستُرة تیز، ای حیله ساز! ۳ بدی را از نیکویی بیشتر دوست می‌داری و دروغ را زیادتر از راست گویی، سلاه. ۴ همة سخنان مهلک را دوست می‌داری، ای زبان حیله باز! ۵ خدا نیز تو را تا به ابد هلاک خواهد کرد و تو را ربوده، از مسکن تو خواهد کند و ریشة تو را از زمین زندگان، سلاه. ۶ عادلان این را دیده، خواهند ترسید و بر او خواهند خندید: ۷ «هان این کسی است که خدا را قلعة خویش ننمود بلکه به کثرت دولت خود توکل کرد و از بدی خویش خود را زور آور ساخت.» ۸ و اما من مثل زیتون سبز در خانة خدا هستم. به رحمت خدا توکل می‌دارم تا ابدالآباد. ۹ تو را همیشه حمد خواهم گفت، زیرا تو این را کرده‌ای. و انتظار نام تو را خواهم کشید زیرا نزد مقدّسان تو نیکوست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر