دعا در زبانها چیست? آیا دعا در زبانها یک زبان دعا بین ایمان دار و خداست?

رومیان 26: 8 به ما می آموزد: ".. و روح نیز در ضعف ما به یاریمان میآید, زیرا نمیدانیم چگونه باید دعا کنیم اما روح با نالههایی بیانناشدنی, برای ما شفاعت میکند" دو نکته ی کلیدی آن را بسیار بعید میکند که رومیان 26: 8 به زبان, به عنوان زبان تکلم دعا اشاره کند .اول اینکه, رومیان 26: 8 می گوید که این روح است که "ناله" میکند و نه ایمان داران. دوم اینکه, رومیان 26: 8 اظهار میکند که "ناله" ی روح "بیانناشدنی" است. جوهر و ماهیت صحبت کردن به زبان ها, گفتن کلمات است.


پس در مورد دعا در زبان ها چه,. و تفاوت آن با تکلم به زبانها در چیست? اول قرنتیان 17: 14-13 نشان می دهد که دعا در زبان ها نیزباید تعبیر شود. در نتیجه, به نظر می رسد که دعا در زبان هاعرضه ی دعا به درگاه خداوند است. این دعا برای کسی که به آن زبان صحبت می کرد مفید میبود, و باید ترجمه می شد تا تمام کلیسا تهذیب می شدند.

اعمال رسولان فصل 2 اولین بروزعطیه ی زبانها را توصیف می کند. در روز پنطیکاست, رسولان در زبان ها صحبت کردند. اعمال رسولان فصل 2 روشن می سازد که رسولان در زبانی انسانی صحبت کردند (اعمال رسولان 8: 2-6) .کلمه ای که در اعمال رسولان هم فصل en و هم فصل 2 و اول قرنتیان فصل 14 "زبان" ترجمه شده است Glossa است که به معنی "زبان سخنگویی" است. این کلمه ایست که از آن کلمه ی "Ordlista" (واژه نامه) در انگلیسی امروزی گرفته می شود. تکلم در زبان ها توانایی صحبت کردن در مورد انجیل به زبانی بود که گوینده آن را نمی دانست, ولی شنونده با آن زبان صحبت می کرد. در ناحیه ی چند فرهنگی قرنتس, به نظر می رسد که عطیۀ زبان ها به طرز ویژه ای با ارزش و برجسته بود. ایمان داران قرنتیان قادر به برقراری بهتر ارتباط در مورد انجیل و کلام خدا در نتیجه ی عطیۀ زبان ها بودند. با این حال, پولس کاملا روشن ساخته است که حتی در این مورد استفاده از زبان, تفسیر و یا "ترجمه" آن لازم است (اول قرنتیان 27,13: 14) .

دعا در زبان ها آن چیزی نیست که رستگاری را تعیین کند. دعا در زبانها آن چیزی نیست که یک مسیحی بالغ را از مسیحی نابالغ جدا سازد.اینکه چنین چیزی به عنوان دعا در زبانها به عنوان زبانی شخصی برای دعا وجود دارد یا خیر, موضوع اساسی برای ایمان مسیحی نیست. پس گر چه ما معتقدیم که تفسیردعا در زبانها بر اساس کتاب مقدس, ما را از اینکه آن زبانی شخصی برای دعا برای تهذیب نفس است دور میسازد,

برخی دعا در زبان ها را به صورت "زبانی با رموزمخفی" درک می کنند که مانع از درک شیطان و شریر های او را از دعاهای ما و در نتیجه به دست آوردن یک مزیت بر ما می شود. این تفسیربه دلایل زیر بر خلاف کتاب مقدس است: 1) عهد جدید به طور مداوم عطیه ی زبانها را به صورت زبانی انسانی توصیف می کند. بعید است که شیطان و شریرهای او قادر به درک زبان انسان نباشند. 2) کتاب مقدس دعا کردن ایمان داران بی شماری را به زبان خود, با صدای بلند, ثبت کرده است و هیچ نگرانی از اینکه شیطان متوجه ی دعا شود وجود نداشته است.حتی اگر شیطان و یا شریر های او دعاهای ما را بشنوند و درک کنند, آنها به هیچ وجه قدرت جلوگیری از پاسخ دادن خدا به دعا ی ما مطابق با اراده ی خویش را ندارند.
.

بند فیلیوک (و از پسر) چیست?

"سوال این است: روح القدس از چه کسی صادر شد, از پدر, و یا از پدر و پسر هر دو?" کلمه ی فیلیوک در لاتین به معنای "از پسر" می باشد. که به "بند فیلیوک" اشاره دارد چرا که عبارت "و پسر" به اعتقادنامه نیقیه اضافه شد, به این نشان که روح القدس از پدر "و پسر" صادر شد. .مباحثات بسیار زیادی در مورد این موضوع وجود داشت که در نهایت در سال 1054 میلادی به جدایی میان کلیساهای کاتولیک رومی و ارتدوکس شرقی منجر شد. دو کلیسا هنوز در مورد بند فیلیوک اختلاف نظر دارند.
 کسانی که بند فیلیوک را تأیید میکنند بر این باورند که صدور روح القدس از پدر و پسر تأثیر ی بر خدایی روح به همان مرتبه ی پدر و پسر ندارد.
مناقشه ی بند فیلیوک به احتمال زیاد شامل جنبه ای از شخصیت خدا است که ما هرگز قادر به درک کامل آن نخواهیم بود. خدا, که یک موجود بی نهایت است, در ذهن محدود انسانی ما غیر قابل درک است. روح القدس خدا است, و او توسط خدا به عنوان "جایگزین" عیسی مسیح به اینجا, بر روی زمین فرستاده شده است. به این سوال که آیا روح القدس توسط پدر فرستاده شد, و یا توسط پدر و پسر, به احتمال زیاد نمی توان قاطعانه پاسخ داد, و نه کلا نیازی به این کار هست. بند فیلیوک شاید باید مورد مناقشه باقی بماند.

یوحنا 26:14 به ما میگوید "اما آن مدافع, یعنی روحالقدس, که پدر او را به نام من میفرستد ..." یوحنا 26:15 به ما میگوید "اما چون آن مدافع که از نزد پدر برای شما میفرستم بیاید, یعنی روح راستی که از نزد پدر میآید, او خود دربارۀ من شهادت خواهد داد "همچنین رجوع کنید به یوحنا 16:14 و فیلیپیان 19:. 1 .به نظر میرسد که این متون نشان می دهند که روح توسط پدر و پسر هر دو فرستاده شد. موضوع اساسی در بند فیلیوک تمایل به حفاظت از الوهیت روح القدس است. کتاب مقدس به وضوح می آموزد که روح القدس خدا است (اعمال 4: 5-3). کسانی که مخالف بند فیلیوک هستند, مخالفت آنها به این دلیل است که معتقدند که فرستاده شدن روح القدس از جانب پدر و پسر او را تابع پدر و پسر می کند.

چگونه خدا هدایای معنوی را توزیع می کند? آیا خدا هدیه ی معنوی ای که درخواست کردهام را به من می دهد?

رومیان 12: 8 -3 و اول قرنتیان فصل 12 این را روشن می سازد که به هر مسیحی, بنا به انتخاب خداوند, هدیه ای معنوی داده می شود. هدایای معنوی برای تهذیب بدن مسیح (ایمانداران) داده می شوند (اول قرنتیان 07:12, 12: 14). زمان دقیق دادن این هدایا به طور خاص ذکر نشده است. غالبا انگاشته می شود که عطایای روحانی در زمان تولد معنوی (لحظه نجات) داده می شود. با این حال, برخی از آیات ممکن است نشان دهند که خداوند هدایای معنوی را بعدتر نیز می دهد. هم اول تیموتاؤس 14: 4 و هم دوم تیموتاؤس 6: 1 اشاره به هدیهای می کنند که تیموتاؤس در زمان دستگذاری خود "توسط نبوت" دریافت کرده بود. این احتمالا حاکی ازآن است که یکی از بزرگان درهنگام دست گذاری تیموتاؤس از عطیهای برای او سخن گفته بود که راه را برای خدمات آینده تیموتاؤس می گشود.
 در اول قرنتیان 12: 31-28 و در دوم قرنتیان 14: 13 -12 گفته شده است که خداوند (و نه ما) هدایا را انتخاب می کند. این نقل قول ها همچنین نشان می دهند که هر کسی هدیه ای خاص ندارد.
پولس به مؤمنان قرنتس میگوید که اگر آنها مشتاقانه طالب دریافت عطایای روحانی هستند, باید برای دریافت هدایای بیشتر تهذیب کننده تلاش کنند,
این مطلب همچنان باقیست, که این هدایا بر مبنای انتخاب خداوند, و نه ما توزیع می شوند.

یک چیز کاملا روشن است و آن اینکه دستورخدا, توانایی خداوند است. اگر خدا برای انجام کاری (مانند شهادت دادن, عشق ورزیدن به دوست نداشتنی, شاگرد سازی ملت ها, و غیره) به ما فرمان می دهد, او ما را قادر به انجام آن می سازد. ممکن است به برخی همانند دیگران استعداد در بشارت داده نشود, اما خداهمه مسیحیان را به شهادت دادن و شاگرد سازی فرمان میدهد (متی 20: 28-18; اعمال 8: 1). ما همه برای بشارت دادن خوانده شده ایم, فارغ از اینکه هدیه معنوی بشارت را داشته باشیم یا نه.

 ما برای رشد دادن زمینه هایی که در فهرست عطایا ذکر شده است, فرا خوانده شده ایم: برای مهمان نوازی, نشان دادن رحمت, خدمت به یکدیگر, تبلیغ و غیره . همچنان که از روی عشقی که به خدا داریم, جستجو گر او هستیم و او را خدمتم می کنیم, و برای جلال او به تهذیب و تقویت دیگران می پردازیم, او نام خود را جلال خواهد داد, کلیسایش را گسترش می دهد, و به ما پاداش خواهد داد (اول قرنتیان 3: 8-5, 12: 31-14: 1). خدا وعده داده است که شادی خود را در او جستجو کنیم, او خواسته های قلب ما را برآورده می کند (مزمور 37: 5-4). 

چطور بدانم عطایای روحانی من چیست?

 روح القدس عطایای روحانی را بطوریکه صلاح بداند به اشخاص می بخشد (1 قرنتیان 12: 7-11).

یک مشکل عمومی برای مسیحیان این وسوسه است که آنقدر در عطایای روحانی درگیر می شوند که فقط می خواهند خدا را در محدودة عطایی که فکر می کنند عطایشان است خدمت کنند. عطایای روحانی اینطور عمل نمی کنند. خدا ما را خوانده تا او را در همه چیز با اطاعت خدمت کنیم. او ما را برای هر کاری که بخواند با هر نوع عطایی که لازم باشد مجهز می کند تا آن کار را به انجام برسانیم..

تشخیص عطایای روحانی بطرق مختلف انجام می شود. پاسخنامه هایی که در دسترس هستند تا کمک به تشخیص عطایای روحانی کنند, می توانند کمک خوبی باشند, ولی تمی توان تنها بر آنها تکیه کرد. کسانی که ما را در حین خدمت خدا می بینند, معمولا می توانند عطای روحانی ما را بهتر از خودمان تشخیص بدهند. دعا هم در اینباره خیلی مهم است. تنها کسی که کاملا می داند ما به چه عطایی مجهز شده ایم کسی است که خودش آن عطا را به ما داده و او روح القدس است. ما می توانیم از خدا بخواهیم که به ما نشان بدهد چطور از عطایایمان برای جلال خدا استفاده کنیم.

 خدا, بعضی را برای تعلیم می خواند و به آنها عطای تعلیم می دهد. خدا ,بعضی را برای خدمتگذاری می خواند و آنها را با عطای کمک کردن به دیگران برکت می دهد.
اینکه بطور خاص بدانیم چه عطایی داریم ما را از خدمت در قسمتهای دیگر معاف نمی کند. آیا مفید است که بدانیم خدا چه عطایای روحانی به ما داده است? البته که مفید است. آیا اشتباه است که آنقدر روی عطایای روحانی تکیه کنیم که فرصت خدمت کردن به خدا را از دست بدهیم? بله, اگر ما به خدا تعهد داریم که از ما استفاده کند, او به ما کمک می کند تا با عطایای لازم مجهز شویم.

کفر به روح القدس چیست?

این کفر بخاطر این است که بجای اینکه بگویند عیسی از روح خدا پر است, گفتند که او روح شیطانی دارد. در نتیجه, این نوع بخصوص کفر نمی تواند امروزه انجام شود. عیسی مسیح مثل آن زمان بر روی زمین نیست. او بدست راست خدا نشسته است. کسی نمی تواند شاهد عینی معجزات مسیح در جسم باشد که بتواند بجای نسبت دادن به قدرت روح القدس به قدرت شیطان نسبت دهد. نزدیکترین مثال امروزی می تواند این باشد که کسی نجات و عوض شدن زندگی یک ایماندار به مسیح را بجای به قدرت روح القدس به قدرت شیطان نسبت دهد ...


مفهوم "کفر به روح القدس" در مرقس 3: 22-30 و متی 12: 22-32 آمده است. کلمة کفر بطور کلی ممکن است "بی احترامی توام با یاغیگری" معنی شود. این کلمه ممکن است به گناهانی اطلاق شود مثل لعنت کردن خدا و یا عمدا تحقیر کردن چیزهایی که مربوط به خداست. همچنین بدی و شرارت را به خدا نسبت دادن, یا انکار کردن خوبی هایی که باید به او نسبت بدهیم. بهر حال این مورد کفر, بطور خاص در متی 12: 31 "کفر به روح القدس" گفته می شود. در متی 12: 31-32, فریسیان, با اینکه شاهد معجزاتی از مسیح بودند که آنها را با قدرت روح القدس انجام می داد, اما می گفتند که او روح بد دارد "بعلزبول" (متی 12: 24). حالا توجه کنید که در مرقس 3: 30 عیسی خیلی اختصاصی می گوید که آنها "به روح القدس کفر کردند".

کفر به روح القدس امروزه, که به همان اندازه غیر قابل بخشش است, بسر بردن در بی ایمانی دائمی می باشد. برای کسی که در بی ایمانی می میرد بخششی نیست. رد کردن دائمی روح القدس که سعی می کند شخص را به اعتماد کردن به عیسی مسیح تشویق کند, کفریست که بخشیده نمی شود. بیاد بیاورید در یوحنا 3: 16 چه می گوید ". زیرا خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسر یگانة خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد" جلوتر در همان باب آیه ای است که می گوید "آنکه به پسر ایمان آورده باشد حیات جاودانی دارد و آنکه به پسر ایمان نیاورد حیات را نخواهد دید بلکه غضب خدا بر او می ماند." (یوحنا 3: 36).

چطور من می توانم از روح القدس پر شوم?

آیة مهمی که در بارة درک پری از روح القدس وجود دارد در یوحنا 14: 16 است, جاییکه عیسی قول داد روح در ایمانداران بطور دائمی ساکن شود. این مهم است که فرق بین سکونت روح و پری روح را بدانیم. سکونت دائمی روح فقط برای تعدادی از ایمانداران نیست و برای همة ایمانداران است. در چند جای کتاب مقدس این مفهوم را می رساند. اول, روح القدس هدیه ای است که به همة ایمانداران به عیسی بدون هیچ استثنایی داده می شود و شرطی بجز ایمان به مسیح برای آن گذاشته نشده است (یوحنا 7: 37- 39). دوم, روح القدس در زمان نجات به شخص داده می شود (افسسیان 1: 13). غلاطیان 3: 2 همین حقیقت را تاکید می کند و می گوید در موقع ایمان آوردن روح در شخص ساکن شده و مهر نجات او می شود. سوم, روح القدس بطور دائمی در ایمانداران ساکن می شود. روح القدس بعنوان بیعانه, و یا تعیین کنندة آیندة پر جلال آنها در مسیح به ایمانداران داده می شود (2 قرنتیان 1: 22 و افسسیان 4: 30).

گناه جلوی پری از روح القدس را می گیرد و اطاعت از خدا پری از روح را ادامه می بخشد. افسسیان 5: 18 به ما فرمان می دهد که از روح پر شویم. بهر حال دعا برای پری از روح القدس نیست که آنرا ممکن می کند. تنها اطاعت از فرمانهای خداست که به روح القدس آزادی می دهد در ما کار کند. چون ما هنوز گناه می کنیم, غیر ممکن است که در همه وقت پر از روح خدا باشیم. وقتی ما گناه می کنیم, باید فورا آنرا به خدا اعتراف کنیم و تعهد خود را برای پری از روح خدا و هدایت از او تجدید نماییم ..


این در تضاد با پری روح القدس است که در افسسیان 5: 18 ذکر شده است. ما باید کاملا تسلیم روح القدس باشیم تا او بتواند ما را کاملا تسخیر کرده, بعبارتی ما را پر سازد. رومیان 8: 9 و افسسیان 1: 13-14 می گوید او در هر ایمانداری ساکن می شود, اما می تواند محزون هم بشود (افسسیان 4: 30), و فعالیت او در ما می تواند خاموش هم بشود (1 تسالونیکیان 5: 19 ). وفتی ما اجازه می دهیم چنین چیزی انجام شود, آنوقت نمی توانیم عمل پری روح القدس و قدرت او از طریق ما را تجربه کنیم. پری از روح القدس یعنی آزادی روح برای پر کردن تمام قسمتهای زندگی, هدایت و کنترل ما. آنوقت قدرت او می تواند از ما جاری شود و آنچه انجام می دهیم برای خداوند پر بار باشد. پری از روح القدس فقط یک تظاهر خارجی نیست, بلکه مربوط به اعماق افکار و انگیزه های ما در اعمالمان دارد. مزمور 19: 14 می گوید "سخنان زبانم و تفکر دلم منظور نظر تو باشد ای خداوند که صخرة من و نجات دهندة من هستی."

تعمید روح القدس چیست؟

تعمید روح القدس دو چیز انجام می دهد:

1) ما را به بدن مسیح وصل می کند.

2) شریک در مصلوب شدن مسیح را واقعی می کند.

 در بدن او بودن یعنی با او در زندگی جدید قیام کردن (رومیان 6 : 4). ما باید از عطایای روحانی خود استفاده کنیم تا بدن بطور صحیح و مرتب همانطور که در 1 قرنتیان 12 : 13 می گوید کار کند. تعمید روح بعنوان پایة اتحاد کلیساست همانطور که در افسسیان 4 : 5 گفته شده است. از طریق تعمید روح القدس با مسیح در مرگ، دفن شدن، و قیامش شریک می شویم و این پایة جدایی ما از قدرت گناه را بنا می کند تا بتوانیم در زندگی جدید ادامه دهیم. (رومیان 6 : 1-10 و کولسیان 2 : 12). 

حقایق زیر برای درک واقعی تعمید روح لازمند. اول، 1 قرنتیان 12: 13 واضحا می گوید که همه تعمید یافته اند، درست مثل اینکه همه از یک روح نوشانیده شده اند (سکونت روح القدس). دوم، در هیچ جای کتاب مقدس، به ایمانداران گفته نشده که با و یا در روح تعمید بگیرید و یا اینکه تعمید در روح القدس را بطلبید. این نشان می دهد که همة ایمانداران این تجربه را داشته اند. سوم، افسسیان 4 : 5 بنظر می آید اشاره به تعمید روح القدس است. اگر اینطور باشد، تعمید در روح برای همة ایمانداران است، درست مثل "یک ایمان" و "یک پدر".

 تعمید روح القدس را می توانیم اینطور توضیح بدهیم که کار روح القدس است در وقت نجات که باعث اتحاد ایمانداران با مسیح و با ایمانداران دیگر در بدن مسیح می شود. در کتاب مقدس اول قرنتیان 12 : 12-13 مرکز بحث در مورد تعمید روح القدس است: "زیرا چنانکه بدن یکیست و اعضای متعدد دارد و تمامی اعضای بدن اگر چه بسیار است یکتن می باشد همچنین مسیح نیز می باشد. زیرا که جمیع ما بیکروح در یک بدن تعمید یافتیم خواه یهود خواه یونانی خواه غلام خواه آزاد و همه از یک روح نوشانیده شدیم" (1 قرنتیان 12: 13). در حالیکه رومیان 6 : 1-4 هر چند به روح خدا اشاره نمی کند، اما موقعیت ایماندار را قبل از ایمان به خدا به زبانی مشابه اول قرنتیان توضیح می دهد: "پس چه گوییم؟ آیا در گناه بمانیم تا فیض افزون گردد؟ حاشا! مایانیکه از گناه مردیم چگونه دیگر در آن زیست کنیم؟ آیا نمی دانید که جمیع ما که در مسیح عیسی تعمید یافتیم در موت او تعمید یافتیم؟ پس چونکه در موت او تعمید یافتیم با او دفن شدیم تا آنکه بهمین قسمیکه مسیح بجلال پدر از مردگان بر خاست ما نیز در تازگی حیات رفتار نماییم."