اسامی خدا در کتاب مقدس – الوهيم، اِل اِلیان

خدا به طرزی مخصوص و از طريق اسامی اش، خود را در کتاب مقدس آشکار می‌نماید.

الوهیم، خدای قادر

کتاب پیدایش در اولین اشارۀ خود به خدا او را "اِلوهیم" نامیده است. واژۀ عبری اِلوهیم، از دو واژۀ کوتاهتر گرفته شده است: يکی به معنای قادر، قوی، برجسته و ديگری به معنای اعلام نمودن یا سوگند خوردن. اِلوهیم خدای قادری است که بوسیلۀ کلام و وعده‌های خود که به پیمانها معروفند خود را به مخلوقاتش بسته است. اِلوهیم خدای عهد نگهدارنده، خدای خالق نیز هست. او نه فقط خالق اجسام مادی است که در فصل اولِ کتاب پیدایش ذکر گردیده‌اند بلکه او خدایی است که فرشتگان را نیز خلق نموده است. بنابراین از واژۀ اِلوهیم می‌آموزیم که خدا خالقِ مقتدرِ حیات مادی و روحانی است و او بخاطر نفع مخلوقاتش توسط پیمانهایش خود را به آنان بسته است.

اِل اِلیان، خدای تعالی

نام دیگری که خدا بوسیلۀ آن خود را آشکار می‌سازد "اِل اِلیان" است. در کتاب پیدایش فصل چهاردهم، آیات ۱۸ تا ۲۰ می‌بینیم که ابراهیم بوسیلۀ مَلکیصَدَق که کاهن اِل اِلیان یعنی خدا تعالی است برکت می‌یابد. کلام خدا می‌فرماید: "و مَلَکیصَدَق، پادشاهِ سالیم، نان و شراب بیرون آورد. و او کاهنِ خدای تعالی بود، و او را مبارک خوانده، گفت، مبارک باد اَبرام از جانب خدای تعالی، مالک آسمان و زمین. و متبارک باد خدای تعالی که دشمنانت را به دستت تسلیم کرد. و او را از هر چیز، ده یک داد." نام اِل اِلیان نشان می‌دهد که خدا مالکِ آسمان و زمین است. به عبارت دیگر اِلوهیم که در ابتدا آسمانها و زمین را آفرید، همان خدای تعالايی است که مالک مُحقِ آنچه آفریده می‌باشد. امروزه برای ما معانی این عبارت این است که خدا قادر است تمام احتیاجات مادی و روحانی ما را فراهم کند چون او تمام خلقت را تحتِ فرمان خود دارد.