۱۳۹۴ فروردین ۲, یکشنبه

چرا بايد دعا كنيم؟



خدا به ما حكم مي‌كند تا دعا كنيم. اين حكم در بسياري از آيات عهد جديد تكرار شده است كه چند نمونه از آنها را مورد توجه قرار مي‌دهيم. بيدار باشيد و دعا كنيد ( لوقا 36:21, مرقس 38:14), با شكرگزاري دعا كنيد (فيليپيان 6:4, كولسيان 2:4), به روح دعا كنيد (اول قرنتيان 15:14), هميشه دعا كنيد و از آن دست نكشيد ( لوقا 1:18).
در ضمن, ما دعا مي‌كنيم تا با خدا مشاركت و مصاحبت داشته باشيم. دعا براي ما تنها يك در خروج اضطراري براي فرار از مشكلات, خشنود ساختن خود و نايل آمدن به اهداف خودخواهانه نيست. دعا, تلفن مستقيم بين ما و خدا است كه توسط آن با خدا ارتباط و مشاركت برقرار مي‌كنيم. در طي دعا, ما از نظر روحاني تغذيه شده, جهت يك زندگي پيروزمندانه تقويت مي‌شويم و جرأت و دليري لازم شهادت موثر براي مسيح را در خود حفظ مي‌كنيم.
دعاي خاص بر مبناي كتاب مقدس باعث ايجاد تغيير و تحول مي‌گردد. اين نوع دعا كساني را كه دعا مي‌كنند چنان دگرگون مي‌سازد كه به خدا اين فرصت و آزادي را مي‌دهد كه اراده خويش را به آنها مكشوف سازد. دعا, قدرت عظيم خدا را نيز براي تغيير مسير و روند طبيعت, زندگي بشر و ملل, آزاد مي‌سازد. دعاهاي وفادارانه ايمانداران پر از روح كه در تاريخ و كتاب مقدس به ثبت رسيده, مصداق اين حقيقت است.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر